Kelowna - Revelstoke

Dag 4. Kelowna – Revelstoke
Zaterdag 10 jun. 2017
Afstand: 200 km / 120 mijl || Reistijd: ongeveer 21⁄2 uur
Mount Revelstoke National Park is een plek van contrasten. Tijdens een rit over de Meadows in the Sky Parkway zien we valleien, weiden, regenwouden en bergen met besneeuwde toppen. De weg is 26 kilometer lang en loopt tot de top van Mount Revelstoke, de 1.920 meter hoge berg in het hart van het park. Vlakbij de top ligt Balsam Lake. Aan de Parkway liggen verschillende uitzichtpunten voor fotogenieke kijkjes over het landschap.

Vanmorgen op tijd opgestaan. Na het douchen gingen Ger en Ton lekkere broodjes en water halen in onze "goedkope" supermarkt. Ze kwamen terug met de meest heerlijke dingen, maar geen water. Volgende keer beter. We genoten van het ontbijt met een gekookt eitje op verse broodjes. Na de afwas ingepakt en vertrokken. De eerste keer tanken. We dachten werkelijk dat er een lek in de tank zat, want er kwam geen eind aan. Maar liefst 115 liter kon erin! Gelukkig is de benzine niet zo duur. Een Canadees aan de pomp vertelde dat het water (in flessen) duurder was dan de brandstof.
Hierna reden we door naar het Okanagan Military Museum. Hier zou van alles te zien zijn over oorlogen waarbij Canada betrokken was waaronder de boerenoorlog in Zuid Afrika, waardoor Ger's belangstelling was gewekt. Dat bleek in werkelijk een beetje minimaal te zijn. Maar er was wel een heel aardige meneer die ons ontving en vertelde dat zij zusterstad waren van Veendam in Groningen. Daar was ook een vitrine aan gewijd. Verder ook veel informatie over WO1 in Ieper en de slag aan de Somme. Een leuk klein museum. Gratis, maar we hebben een donatie gedaan. Daarna terug naar de camper. Deze hadden we over 2 parkeerplaatsen geparkeerd, maar ook voor 2 plekken betaald. Bij navraag bij de parkeerpolitie, bleek dat dat de juiste manier was (leermomentje voor Jan!:)
Er stonden nog wat mooie kunstwerken in de omgeving die onze aandacht vroegen. Zoals een beer van draadwerk en een kunststoffen beeld die twee zeilen voorstelde.
Hierna weer in de auto gestapt en Kelowna verlaten, op weg naar Revelstoke.

We reden door valleien en veel houtbewerkings bedrijven.
Af en toe nam TomTom een binnenweggetje, waardoor Tonton de nodige stuurkunsten moest vertonen. We kwamen een bord tegen waarop stond dat weg 1 ten westen van Revelstoke gestremd was. Gisteren hadden we dat ook al gezien, maar ter kennis name aangenomen. Nu gingen we er eens beter naar kijken. Wat bleek: dat is de route die wij moeten rijden. En er is eigenlijk geen alternatief!
Ger besloot de camping te bellen waar we voor vanavond gereserveerd hebben. De man vertelde dat dat klopte, maar dat de weg om 18:00 uur open zou gaan. Dus reden we gerust en op ons gemak verder. We kwamen een lokale supermarkt tegen. Een soort winkel van sinkel. Daar de nodige inkopen gedaan voor vanavond zoals eten en water. Op hetzelfde terrein stond een burner. Het leek op een molen van staal. Rina ging er een kijkje in nemen en adviseerde ons te gaan kijken, zo leuk.
We besloten er koffie te gaan drinken, want de burner was nu eeen bistro/grill. Wat een leuke ervaring. De eigenaar legde uit dat de burner vroeger gebruikt werd om het afval van de bosbouw te verbranden. Het metalen omhulsel in de vorm van een molen werd volgegooid met takken etc. en daarna in brand gestoken, zodat ze het afval kwijt waren. (In onze ogen een verspilling, maar als je bulkt van het hout is dat waarschijnlijk niet zo) De burner was nu dus ingericht als horecagelegenheid. We hebben gezellig aan tafel bij de eigenaar en zijn vrouw koffie gedronken en mooie verhalen uitgewisseld. We vertelden waar we heen gingen en dat Revelstoke dus mogelijk onbereikbaar was. Hij bood aan om ons onderdak te geven, mochten we inderdaad stranden. Waarop we prompt beloofden dat te doen maar dan ook niet spaghetti zouden eten zoals gepland, maar lekker van de grill bij hen. We vertelden dat we de Canadezen zo aardig vonden en dat ze zo hulpvaardig waren. De vrouw van de eigenaar zei dat ze ook van "hughen" hielden. Dat merkten we toen we vertrokken: we werden alle vier uitgebreid omarmd!
Na ongeveer 10 km. te hebben gereden, stuitten we op een wegblokkade. Door het hoge water zou een deel van de weg/brug weggeslagen zijn. Er stonden nog een paar auto's en een ouder echtpaar uit Nw. Zeeland die per fiets reisden. Zij stonden daar al meer dan 24 uur te wachten met en in hun tentje!!
We werden regelmatig op de hoogte gehouden; eerst werd verteld dat de brug hersteld werd en er sinkholes werden gerepareerd. De verwachting was dat de weg om 18:00 uur weer open ging. Later werd de verwachting bijgesteld en werd het 20:00 uur. We nuttigden wat fruit, zetten koffie en vermaakten ons met black story's. Opeens kwam de melding dat de weg weer openging. En inderdaad min of meer om 18 .00 uur ging de weg open. We passeerden het getroffen deel en er donderde een giga wilde waterval naar beneden. Het was wel een stukje ravage. Zonder verder oponthoud bereikten we tegen zevenen de camping. Daar werden we hartelijk verwelkomd, want we waren de eerste sinds 2 dagen die over de weg gereden waren. Het betekende ook dat gestrande reizigers weer konden vertrekken. De plek die we toegewezen kregen (44) was mooi gelegen. We moesten de camper op het gravel parkeren in de rijrichting. Zo gezegd zo gedaan. Maar toen deden we de slides out. En toen stonden we half op de weg... De eigenaar erbij gehaald en met 2 pilonnen is het probleem opgelost.
We voelden ons wel een beetje aso.
Er werd ons verteld dat om zeven uur muziek werd gemaakt en pizza's kwamen. Hoewel we de boter al in de pan hadden en het water voor de spaghetti op stond, besloten we maar daar naar toe te gaan.
Als snel viel het op dat bijna iedereen Nederlands sprak. Wat bleek: de ANWB was er met 14 campers neergestreken, maar zonder Martine van Os. Ze maken een rondreis door Amerika en Canada. Leuke gesprekken volgden en goede tips uitgewisseld. We hebben een fles berenspray overgenomen en kregen de nodige flessen saus voor bij de bbq. Het werd een keigezellige avond, waarbij de drank en het gasvuur ons warm hield. Rond elven hielden we het -uiteraard als laatsten- voor gezien en legden ons te rusten. Was weer een mooie dag geweest!