100 Mile House - Prince George

Dag 15. 100 Mile House - Prince George
Woensdag 21 jun. 2017

Afstand: 338km-211 mijl || Reistijd: ongeveer 4 uur

100 Mile House deed vroeger dienst als overnachtingsplaats voor goudzoekers die naar de Cariboo-regio reisden. De plaats wordt omgeven door honderden meren, moerasland en andere waterrijke gebieden. Dit is een waar paradijs voor (water)vogels, die we kunnen spotten vanaf 100 Mile Marsh. Vlakbij 100 Mile House ligt een openluchtmuseum met historische gebouwen die refereren aan de negentiende- eeuwse goudkoorts, zoals een blokhut en een postkantoor.

Vandaag is Edith jarig. Canada is een geweldige plek om je verjaardag te vieren. Wij ontwaakten met de zon vol aan de hemel maar binnen een half uur zorgden de wolken voor een volledige gesloten hemel. Na volop gezongen te hebben voor Edith en weer een heerlijk ontbijt, we hebben zelfs hagelslag gevonden, zijn we vertrokken richting Prince George. Eerst nog aangegaan bij het Visitorcenter van 100 Mile House. Hier staan s'werelds grootste langlaufskies naast het gebouw. Achter het gebouw spotten Edith en Ton een aantal vogels. Het zijn de Yellow Hadded Blackbird en de Redding Blackbird. Tevens hebben ze ook nog een Ruddyduck gezien maar die was te ver weg om goed te kunnen fotograferen.
Daarna zijn we nog gestopt bij de plaatselijke supermarkt voor gebak en brood. Hier bleken we ook internet te hebben waardoor we via whatsapp contact met thuis kregen. Na de kinderen gesproken te hebben zijn we doorgereden naar het openluchtmuseum wat net buiten 100 Mile House ligt. Hier was goed te zien hoe de dingen waren in de tijd van de goudkoorts. Leuk opgezet maar niet spectaculair.
Toen lekker koffie gedronken met gebak vanwege de verjaardag van Edith. Inmiddels begon het wel te regenen. Onze weg vervolgd naar onze volgende aanlegplaats Prince George. We verwachten in dit gebied eigenlijk geen beren meer ondanks dat ze natuurlijk in heel Canada voorkomen. Plotseling werden we dan ook geheel verrast toen er een zwarte beer de Highway 16 overstak. Ton meteen langzaam rijden en knipperlichten aan. Helaas waren er een stel oelewappers op de weg die vol gas Ton passeerde. Hierdoor maakte de zwarte beer zich als een speer uit de voeten maakte en aan de linkerzijde het struikgewas in schoot. Het is echter gelukt om wat foto's te maken.
Dit was dus onze 11e beer!
Gezien de grote afstand naar onze camping hebben we onderweg gestopt bij de McDonalds voor een grote big mac met friet en milkshake. Altijd lekker dus ook nu. We konden nu ook meteen onze foto's uploaden op onze site. Zo snijdt het mes dus aan 2 kanten. Met een volle maag en volledige upload zijn wij weer vertrokken .
Het weer werd gaandeweg slechter, met dien verstande dat het harder begon te waaien. Dat is echt niet lekker voor zo'n groot gevaarte met een vering alsof je op een wiebelkip zit. Regelmatig had de wind flink vat op de zijkant van de camper maar gelukkig heeft Ton een vaste hand en bracht hij ons weer veilig op onze bestemming. Onderweg zijn we nog een in gebruik zijnde burner tegengekomen maar de foto daarvan is helaas mislukt. We zijn een van de weinige campinggasten op deze hele rustige camping. Heerlijk gerelaxed . Wat ik nog vergeet te vertellen is dat Edith ons nog iets geleerd heeft.
De nationale vogel van Canada is de IJSduiker.
Dit wordt, door de niet-vogelaars onder ons, gewoon eend genoemd. In het Engels is zijn naam Loon. Op de Canadese 1-dollar munt staat de desbetreffende eend afgebeeld en zodoende worden deze munten in de Canadese volksmond 'loonies' genoemd. Deze 'loonies' hebben we weer nodig om op campings gebruik te maken van de douches.
Je kan merken dat Edith weer een jaar wijzer geworden is.