Golden-Yoko National Park

Dag 6. Golden - Yoho National Park
Maandag 12 jun. 2017
Afstand: 50 km / 30 mijl || Reistijd: ongeveer 1uur
Het indiaanse woord Yoho betekent ‘ontzag en verwondering’. Deze naam is goed gekozen, want in Yoho National Park worden we overdonderd door de schoonheid van de natuur. De voornaamste publiekstrekkers zijn de turkooizen meren, waaronder Emerald Lake. We kunnen hier kanoën en roeien, of wandelen door het prachtige landschap. Het gletsjermeer Lake O'Hara is favoriet onder kunstenaars en schilders. Je kunt hier alleen te voet of met een shuttlebus naartoe.

Allen wat slecht geslapen, ook door de trein die regelmatig langskwam. Maar de zon stond aan een strakblauwe hemel!

Ondanks dat was het wel heel fris en de (dames-)douches waren niet echt warm. Dus dat was snel klaar. Omdat we op de volgende camping niet konden reserveren, maar wie het eerst komt, wilden we daar zsm naar toe. Het was maar 45 km. Eerst nog even de watertank bijvullen en afvalwater lozen, want op de volgende camping is niets. Toen in het dorp getankt en ook maar even boodschappen gedaan. En dan is het zomaar weer bijna half 10. Langs een prachtige weg - de Canadian Highway - reden we naar de camping. Mede door het mooie weer, en de strakblauwe lucht, waren het ademloze uitzichten. De sneeuw die nog volop op de berg lag, maakte het plaatje compleet.
Ook de camping ligt prachtig. Midden in het bos met open plekken. Niemand aanwezig, maar er is een zelf-registratie systeem. Het duurde even voor we het door hadden maar het ging als volgt: je zoekt een mooie plek op, die nog vrij is! Vervolgens vul je op een envelop de gegevens in en reken je uit hoeveel je moet betalen. Dat geld stop je ín de envelop. Achterop zit een afscheurstrook, waar je nogmaals je gegevens op zet. Dan doe je de envelop in de brievenbus en het afscheurstrookje doe je onder een klem die op het paaltje zit die je plek aangeeft. Zo weet je dus ook dat een plek vrij is of niet. Heel simpel maar super handig.
Na deze inschrijving gingen we eindelijk ontbijten, dus meer brunchen met de verse broodjes die we eerder hadden gekocht. Nadat we alles opgeruimd hadden -ook hier komen beren voor- vertrokken we naar Emerald Lake. Het meer is geliefd om het heldere water en het prachtige omliggende landschap. Nou, dat wás het ook. Een meer van blauwgroen water, daar omheen mooie groene bomen, zowe naald-, als loofbomen en daarboven weer de bergen met de vele sneeuw tegen een helblauwe lucht. Wat mooi, wat mooi, wat mooi! We hebben een wandeling om het meer gemaakt, ongeveer 6 km. Veel bloemen gezien waaronder verschillende soorten akelei, viooltjes en orchideeën. Genieten dus! Vogels valt een beetje tegen, vinden we. Een paar Amerikaanse roodborstjes, dan heb je het wel gehad. (Kleinigheidje blijf je houden)
Na anderhalf uur waren we weer terug in de camper. Rina heeft een beerbel aangeschaft en aan haar rugzak gehangen. Horen we haar dus altijd aankomen! (En hopelijk horen de beren dat ook)
Teruggereden richting camping. Onderweg een bord met "Natural bridge" Er even naar toe gereden. Een imposante steenformatie in de Kicking Horse rivier. Het water heeft een gat in de rotsen geslepen, waardoor er een brug over het stromende (kolkende) water gevormd wordt. Ook dit was erg indrukwekkend. We hopen dat het op de foto's goed te zien is.
Toen weer verder richting de camping. Komen we langs een bezoekerscentrum waar je fossielen kunt zien. Leuk, maar wat meer interessant is: er is een meertje waarin eerder op de dag gezwommen werd. Nadat we eerst met de voeten gevoeld hadden, besloten Ger, Rina en Edith te gaan zwemmen. Het was fantastisch. Eeeeeeèrrrug koud! Maar heel verkwikkend. Tintelen als je eruit kwam. Aangekleed en toen echt terug naar de camping. Spannend of je plekje echt niet ingepikt is, maar nee hoor. Het was wel een stuk drukker geworden, dus waren we blij dat we eerder gereserveerd hadden. Met de stuurmanskunst van Ton werd de camper op de juiste plek en vrijwel waterpas gezet. Lekker wat gedronken en Ton stak het houtvuur aan. Bij het ophalen van nog meer hout stuitten ze op een raaf. Wat een muiter van een vogel! Ger schilde daarna de aardappelen, Rina bakte ze samen met de worstjes en maakte de doperwten warm. Opnieuw een supermaal! (Edith schreef verslag) Als toetje een ijsje, wat wil je nog meer. We genoten van de koffie en thee bij ondergaande zon die de omliggende rotsen in vuur zette. Prachtige avond!
Voorlopig hebben we waarschijnlijk geen internet op de campings in de parken. Dus we hebben geen idee wanneer jullie dit kunnen lezen.