Jasper - Blue River
Door: Edith
19 Juni 2017 | Canada, Blue River
Dag 12. Jasper - Blue River
Zondag 18 jun. 2017
Afstand: 210 km / 130 mijl || Reistijd: ongeveer 21⁄2 uur
Met de Cariboo Mountains in het noorden, de noordelijke uitlopers van de North Thompson River in het oosten, en Wells Gray Provincial Park in het westen, is Blue River een hele goede uitvalsbasis om de wildernis van British Columbia te ontdekken. Vooral Wells Gray is een aanrader. Dit park telt een aantal spectaculaire watervallen die erg goed bereikbaar zijn. In Blue River zelf kun je ’s zomers zwemmen in Eleanor Lake. In de omgeving liggen talloze andere recreatiemeren, waaronder een meer met een weinig florissante naam: Mud Lake.
Wegens succes hebben we ons opstaan ritueel van gisteren geprolongeerd. Dus opnieuw ging de wekker om 7 (!) uur. Snel alle slideouts ingeschoven, alles vastgelegd en naar de douche gereden. Wederom genoten van een hete douche met keiharde straal. Súperdouche! Daarna grijs water geloosd en vertrokken van de camping. Met gemengde gevoelens. Want het was wel spannend te weten dat er beren op de camping rondliepen en we zelfs de sporen daarvan gezien hadden: de berenpoep. Zelfs gisteren had Ger die achter onze plek gezien. Helaas hebben wij ze daar niet gezien. Afijn, met 7 zwarte beren vonden wij dat we niet mochten klagen. Tuurlijk wilden we er meer en liefst ook nog Grizzly's. Maar dat heb je niet zelf in de hand. Dus monter begonnen we aan onze tocht naar Blue River. Een mooie asfaltweg (we mogen niet op gravel van meneer Meridian) met op deze zondagochtend maar weinig verkeer. Na enige tijd passeerden we een verlaten douanepost. Zouden we dan weer in Britisch Columbia zijn? En is de tijd dan weer terug? Volgens onze telefoons niet. Na nog wat kilometers kregen we inderdaad een bord welkom in Britisch Columbia (BC), in alle talen zelfs Zuid Koreaans. Behalve Nederlands, maar ja die kunnen alles lezen, behalve Zuid Koreaans. Er stond ook nog een bord dat de tijd gewijzigd moest worden, maar onze telefoons hadden geen enkele service, dus dat ging niet lukken. Gelukkig had Ton al die dagen zijn horloge op BC-tijd staan, dus via hem wisten we de juiste tijd. Na ongeveer totaal een kilometer of 40 zagen we plotseling in de berm aan de overkant 2 beren lopen en we zagen al gelijk dat dat écht grizzly's waren. Maar we konden niet stoppen daar, veiligheid voor alles bij Ton! Gelukkig kwam er een zijpad waar Ton netjes de camper draaide. Weer terug, spannend of ze er nog lopen... Ja, dat deden ze, maar toen wij stopten langs de kant van de weg, aan hun kant dus, liepen ze gelijk naar boven de beschutting in. Dus maar weer verder gereden weer tot een pad waar we konden draaien. En weer naar de plek waar ze eerst stonden. Nu waren we er beter op voorbereid, dus stopten we op een plek waar dat kon. Uit het raamhangend werd gefilmd en op bed liggend uit het raam gefotografeerd. Deze afstand vonden ze prima, want zoals je op de film (als we hem geüpload krijgen) maar ook op de foto's is goed te zien dat ze relaxed waren. We vonden dat met deze beren de mannen een mooi vaderdagcadeau hadden gekregen. En dat Rina en Edith daar mooi van meegenoten hadden. Op zeker moment moet je toch weer verder, dus daar gingen we weer. Verderop stond een bezoekerscentrum van BC, met daarnaast een café die een heerlijk breakfast aanbood. Dat hebben we dankbaar aanvaard en eerst buiten in de zon, maar later toch binnen vanwege de kou, opgegeten. Nog even een bezoek gebracht aan het visitcentre, want daar hadden ze WiFi. Even met het thuisfront gecommuniceerd. Daarna weer verder naar de eindbestemming. Om even 12 uur reden we de camping op. Rina stortte zich gelijk op de wasmachine, want na 10 dagen heb je met zijn allen wel 40 vuile onderbroeken enz. En er stonden nog meer campers te wachten om in te checken. Nadat we op onze plek stonden wat gedronken en gewacht tot de eerste was schoon en droog was. De tweede was ( want er is nog meer vuil behalve de onderbroeken) moest wachten tot de avond, want we wilden weg. We reden een paar minuten naar de "River Safari". Kaartjes gekocht voor een uur safari op het water. Moesten 3 kwartier wachten voor we aan de beurt waren. Wat denk je: bijna alleen maar Nederlanders!!!!
Zelfs de Canadezen vroegen wat er in Nederland aan de hand was zoveel Nederlanders als er nu in Canada waren. Overigens waren het mensen die we ook al op andere plekken gezien hadden. Iedereen doet min of meer dezelfde highlights als wij. Na instappen op de boot met 10 personen kregen we een uitleg hoe we ons dienden te gedragen. Als we in het gebied waren mochten we niet meer praten, want dat draagt erg ver over water en dan konden we beren wel helemaal vergeten. Als je er een zag, moest je je arm opsteken. Daar gingen we. Eerst rustig langs een paal met een nest van een Osprey. Ze zouden 3 jongen hebben. Dit is een roofvogel en behoord tot de familie visarenden. Of dit de Nederlandse visarend is? Wie het weet mag het zeggen! Daarna met een rotvaart naar de andere kant van het meer. Langs de oevers werd heel zachtjes gevaren en gespeurd naar beren. Na veel gespeur was het raak: een zwarte beer van ongeveer 3 jaar oud slingerde zich door het bos langs de rand van het water. Iedereen was doodstil en genoot! Het enige wat je hoorde was klikken van de camera's en belletjes als een cameratoestel werd aangezet.
Uiteindelijk na een paar minuten verdween hij in het bos. Maar dat was een smal randje, zodat we aan de andere kant weer verder konden genieten. Onze gids roeide ons daar naartoe. Wat een prachtig gezicht was het weer. Toen hij uiteindelijk echt in het bos verdween, gingen we weer verder. We zijn naar een waterval gevaren en mochten daar even naartoe klimmen. Mooi, met donderend geweld kwam de eindeloze stroom water naar beneden. Het was midden in het regenwoud. Hierna was de tocht min of meer ten einde. We voeren terug naar het begin en daar vertelde de gids nog wat interessante dingen over de beren in het algemeen. Dat ze (de vrouwtjes) zelf uitmaken wanneer ze - na bevruchting - bevallen. Afhankelijk of zij gezond is en de situatie gunstig is voor de jongen. Eens per 2 jaar krijgt ze 2 tot 5 jongen, deze kunnen van verschillende vaders zijn.
Na deze biologieles zijn we weer teruggegaan naar de camping. Daar hebben we de 2e was in de machine gedaan en zijn wij aan de borrel gegaan. Straks gaan we lasagne eten, uit de oven want we hebben sinds enige dagen weer stroom! Tot zover voorlopig de verslagen.
Liefs uit Canada.
Zondag 18 jun. 2017
Afstand: 210 km / 130 mijl || Reistijd: ongeveer 21⁄2 uur
Met de Cariboo Mountains in het noorden, de noordelijke uitlopers van de North Thompson River in het oosten, en Wells Gray Provincial Park in het westen, is Blue River een hele goede uitvalsbasis om de wildernis van British Columbia te ontdekken. Vooral Wells Gray is een aanrader. Dit park telt een aantal spectaculaire watervallen die erg goed bereikbaar zijn. In Blue River zelf kun je ’s zomers zwemmen in Eleanor Lake. In de omgeving liggen talloze andere recreatiemeren, waaronder een meer met een weinig florissante naam: Mud Lake.
Wegens succes hebben we ons opstaan ritueel van gisteren geprolongeerd. Dus opnieuw ging de wekker om 7 (!) uur. Snel alle slideouts ingeschoven, alles vastgelegd en naar de douche gereden. Wederom genoten van een hete douche met keiharde straal. Súperdouche! Daarna grijs water geloosd en vertrokken van de camping. Met gemengde gevoelens. Want het was wel spannend te weten dat er beren op de camping rondliepen en we zelfs de sporen daarvan gezien hadden: de berenpoep. Zelfs gisteren had Ger die achter onze plek gezien. Helaas hebben wij ze daar niet gezien. Afijn, met 7 zwarte beren vonden wij dat we niet mochten klagen. Tuurlijk wilden we er meer en liefst ook nog Grizzly's. Maar dat heb je niet zelf in de hand. Dus monter begonnen we aan onze tocht naar Blue River. Een mooie asfaltweg (we mogen niet op gravel van meneer Meridian) met op deze zondagochtend maar weinig verkeer. Na enige tijd passeerden we een verlaten douanepost. Zouden we dan weer in Britisch Columbia zijn? En is de tijd dan weer terug? Volgens onze telefoons niet. Na nog wat kilometers kregen we inderdaad een bord welkom in Britisch Columbia (BC), in alle talen zelfs Zuid Koreaans. Behalve Nederlands, maar ja die kunnen alles lezen, behalve Zuid Koreaans. Er stond ook nog een bord dat de tijd gewijzigd moest worden, maar onze telefoons hadden geen enkele service, dus dat ging niet lukken. Gelukkig had Ton al die dagen zijn horloge op BC-tijd staan, dus via hem wisten we de juiste tijd. Na ongeveer totaal een kilometer of 40 zagen we plotseling in de berm aan de overkant 2 beren lopen en we zagen al gelijk dat dat écht grizzly's waren. Maar we konden niet stoppen daar, veiligheid voor alles bij Ton! Gelukkig kwam er een zijpad waar Ton netjes de camper draaide. Weer terug, spannend of ze er nog lopen... Ja, dat deden ze, maar toen wij stopten langs de kant van de weg, aan hun kant dus, liepen ze gelijk naar boven de beschutting in. Dus maar weer verder gereden weer tot een pad waar we konden draaien. En weer naar de plek waar ze eerst stonden. Nu waren we er beter op voorbereid, dus stopten we op een plek waar dat kon. Uit het raamhangend werd gefilmd en op bed liggend uit het raam gefotografeerd. Deze afstand vonden ze prima, want zoals je op de film (als we hem geüpload krijgen) maar ook op de foto's is goed te zien dat ze relaxed waren. We vonden dat met deze beren de mannen een mooi vaderdagcadeau hadden gekregen. En dat Rina en Edith daar mooi van meegenoten hadden. Op zeker moment moet je toch weer verder, dus daar gingen we weer. Verderop stond een bezoekerscentrum van BC, met daarnaast een café die een heerlijk breakfast aanbood. Dat hebben we dankbaar aanvaard en eerst buiten in de zon, maar later toch binnen vanwege de kou, opgegeten. Nog even een bezoek gebracht aan het visitcentre, want daar hadden ze WiFi. Even met het thuisfront gecommuniceerd. Daarna weer verder naar de eindbestemming. Om even 12 uur reden we de camping op. Rina stortte zich gelijk op de wasmachine, want na 10 dagen heb je met zijn allen wel 40 vuile onderbroeken enz. En er stonden nog meer campers te wachten om in te checken. Nadat we op onze plek stonden wat gedronken en gewacht tot de eerste was schoon en droog was. De tweede was ( want er is nog meer vuil behalve de onderbroeken) moest wachten tot de avond, want we wilden weg. We reden een paar minuten naar de "River Safari". Kaartjes gekocht voor een uur safari op het water. Moesten 3 kwartier wachten voor we aan de beurt waren. Wat denk je: bijna alleen maar Nederlanders!!!!
Zelfs de Canadezen vroegen wat er in Nederland aan de hand was zoveel Nederlanders als er nu in Canada waren. Overigens waren het mensen die we ook al op andere plekken gezien hadden. Iedereen doet min of meer dezelfde highlights als wij. Na instappen op de boot met 10 personen kregen we een uitleg hoe we ons dienden te gedragen. Als we in het gebied waren mochten we niet meer praten, want dat draagt erg ver over water en dan konden we beren wel helemaal vergeten. Als je er een zag, moest je je arm opsteken. Daar gingen we. Eerst rustig langs een paal met een nest van een Osprey. Ze zouden 3 jongen hebben. Dit is een roofvogel en behoord tot de familie visarenden. Of dit de Nederlandse visarend is? Wie het weet mag het zeggen! Daarna met een rotvaart naar de andere kant van het meer. Langs de oevers werd heel zachtjes gevaren en gespeurd naar beren. Na veel gespeur was het raak: een zwarte beer van ongeveer 3 jaar oud slingerde zich door het bos langs de rand van het water. Iedereen was doodstil en genoot! Het enige wat je hoorde was klikken van de camera's en belletjes als een cameratoestel werd aangezet.
Uiteindelijk na een paar minuten verdween hij in het bos. Maar dat was een smal randje, zodat we aan de andere kant weer verder konden genieten. Onze gids roeide ons daar naartoe. Wat een prachtig gezicht was het weer. Toen hij uiteindelijk echt in het bos verdween, gingen we weer verder. We zijn naar een waterval gevaren en mochten daar even naartoe klimmen. Mooi, met donderend geweld kwam de eindeloze stroom water naar beneden. Het was midden in het regenwoud. Hierna was de tocht min of meer ten einde. We voeren terug naar het begin en daar vertelde de gids nog wat interessante dingen over de beren in het algemeen. Dat ze (de vrouwtjes) zelf uitmaken wanneer ze - na bevruchting - bevallen. Afhankelijk of zij gezond is en de situatie gunstig is voor de jongen. Eens per 2 jaar krijgt ze 2 tot 5 jongen, deze kunnen van verschillende vaders zijn.
Na deze biologieles zijn we weer teruggegaan naar de camping. Daar hebben we de 2e was in de machine gedaan en zijn wij aan de borrel gegaan. Straks gaan we lasagne eten, uit de oven want we hebben sinds enige dagen weer stroom! Tot zover voorlopig de verslagen.
Liefs uit Canada.
-
19 Juni 2017 - 09:50
Gerda:
Prachtig de beren! En Edith elke keer zo hoog, helpt het om van hoogtevrees af te komen? Wel dapper hoor!!!
Ger van harte gefeliciteerd , tis in slow motion maar wel zeer gemeend! -
19 Juni 2017 - 11:19
Laura:
Lieve familie,
Ik heb zojuist jullie reisdagboek helemaal gelezen. Wat een mooie avonturen hebben jullie al meegemaakt! Zo gaaf dat jullie al 7 beren + 2 grizzly beren hebben gezien... De uitzichten zien er fantastisch uit en de camper lekker ruim! Uit jullie verslagen lees ik dat jullie van alles genieten... lekker eten en drinken, mooie momenten en gezellig samenzijn! Kei leuk!
Groetjes Laura
ps Ger van harte gefeliciteerd met je 65ste verjaardag!
ps De auto is ook geweldig :-) -
19 Juni 2017 - 13:24
Marina:
Beste allemaal,
De verslagen bleven komen en na alles te hebben gelezen kunnen we wel stellen dat jullie in 10 dagen wel heel veel hebben meegemaakt. Super hoor !!
Lekker spannend verhaal over de beren op de camping en langs de weg, maar wel heel leuk.
We wensen jullie nog een heel fijne reis met elkaar en met veel belevenissen.
Groeten van Ton en Marina
-
19 Juni 2017 - 20:19
Guus:
Een voorspoedig verdere reis door een bijzondere landschap.
Nog veel beren op de weg gewenst. (Letterlijk dan natuurlijk. Niet fgiurlijk) -
19 Juni 2017 - 21:55
Renata:
Supermooi om alles zo op afstand mee te maken. Net of we een klein beetje mee op vakantie zijn. En zoveel beren!!!! Genieten hoor. Als jullie terug zijn ( en wij ook weer) komen we zeker wel een keer fotoavond houden!!
-
21 Juni 2017 - 08:29
Rinie En Cobi:
Wat een mooie, bijzondere reis!!
Prachtig al die beren, wat zijn ze groot. Mooie foto's ook! -
23 Juni 2017 - 12:39
Hans En Nell:
Dat zijn dus die twee beren die ik bedoel...die van het broodje smeren....en lekker dichtbij.
Voor de fotografen een waar paradijs daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
