Prince Rupert - Port Hardy

Dag 20. Prince Rupert - Port Hardy:
de Inside Passage
Maandag 26 jun. 2017
Afstand: 520 km / 320 mijl || Reistijd: ongeveer 17 uur
Het einde van de bewoonde wereld lijkt in zicht bij Port Hardy op Vancouver Island. Verken de omringende natuur in alle rust en eenzaamheid, ga wandelen, kajakken of duiken. Ook kun je vanuit Port Hardy deelnemen aan een walvistour. Cultureel erfgoed van de First Nations vind je in Port Hardy Museum and Archives. Aan de lange Market Street vind je de meeste winkeltjes. Wandelaars kunnen de Quatse River Trail of de (uitdagende) Tex Lyon Trail bedwingen.

Om half 5 ging de wekker. Zonder veel te zeggen ging ieder zijn gang. Douchen en aankleden. Het was amper licht buiten en het miezerde. Toch zag je in veel campers al tekenen van leven. Deels omdat mensen naar hun werk moesten of gingen vissen, maar een aantal maakte zich - net als wij - op om naar de Ferry te gaan. Het ontbijt hadden we uitgesteld tot op de boot. Klokslag 5:15 uur reden we de camping af en amper een kilometer verder konden we aansluiten in de rij wachtenden. Al snel stonden we voor het loket om de vouchers die we van Jan Doets hadden gekregen om te wisselen in tickets. We hadden maar liefst 10 vouchers: één voor de camper en één voor de extra lengte! Vervolgens nog tickets voor de Ferry per persoon én per persoon tickets voor de stoelen in de Auroralounge.
We vonden het spannend of alles ging lukken. De camper werd met een meetlint nauwkeurig nagemeten. Paspoorten gecontroleerd en toen ging het licht op groen. Alles was in orde en we kregen alle tickets. Dank Jan Doets, alles is tot nu toe perfect geregeld!
We moesten in rij 7 gaan staan en net zoals vroeger bij de boot naar Texel begon het wachten. Mannen klonterden samen om elkaars RV's te bewonderen. Ervaringen en sterke verhalen werden uitgewisseld. Rond half zeven begon het boarden. Als een van de laatsten ging onze rij aan boord en er was nog plenty of ruimte. De boot was lang niet vol. Nadat we onze rugzakken hadden gepakt en dikke jassen aan hadden gedaan, sloten we de camper af en togen naar de bovenliggende dekken. Daar was het al een drukte van jewelste. Er stond namelijk ook een bus met touristen op de boot en omdat we als bijna laatste op de boot mochten, sloten we achteraan in de rij. Na een klein uurtje (?) waren we aan de beurt en kregen onze pasjes voor de stoelen overhandigd. Het was ongelofelijk hoe de purser rustig bleef terwijl ze honderd keer hetzelfde verhaal moest vertellen. En ze bleef maar aardig, chapeau! Met het pasje konden we de deur naar de auroralounge openen en wauw!!!! wat een view! In een half ronde cirkel stonden luxe leren stoelen voor de ramen, waardoor je een uitstekend uitzicht had over de zee. Wij hadden 4 stoelen in de voorste rij aan de rechterzijkant. Achteraf was dat briljant, want in het midden liepen er steeds mensen voor je neus! Overigens maakten we dat potentiële kijkers ook onmogelijk door een grote bende voor onze voeten te maken van jassen, tassen en afval:))
Nadat we ons geïnstalleerd hadden, besloten we te gaan ontbijten. De Ferry lag ng steeds stil, en dan hadden we het maar binnen voordat er moois te zien was. Een Engels ontbijtje ging erin als koek. Gelukkig was het daar nog erg rustig. De dame achter het buffet -zichtbaar van indiaanse origine- was superaardig, maar deed het werk nog niet zo lang. Dus met veel vragen kregen we uiteindelijk wat we vroegen. Hierna weer terug naar de stoelen. Het werd al snel duidelijk dat de lounge lang niet vol was, waardoor velen "illegaal" met ons door de deur gingen. Het zij zo. Inmiddels was de Ferry vertrokken en hoewel het weer nog erg somber was, konden we al genieten van het uitzicht. We voeren grotendeels langs eilanden en kuststroken, zodat het speuren naar vogels en beren gewoon weer doorging. Af en toe práchtige vergezichten over de bergen. Toen in de loop van de dag de zon steeds meer ging schijnen en de lucht blauwe werd, was het uitzicht fenomenaal. We hebben zo genoten van deze reis! Tussendoor gingen we ook naar buiten op het dek. Eerst fris maar later met de zon ook weer heerlijk. We hebben op het traject van 540 km die afgelegd is (snelheid 20 knopen) ook nog de haven van Bella Bella aangedaan. Deze vroegere nederzetting van Indianen is vrijwel ontoegankelijk per auto en ze zijn dus voor de infrastructuur vrijwel uitsluitend afhankelijk van deze Ferry, 1 maal in de 2 dagen. Verder werden interessante punten ook omgeroepen. Authentieke vuurtorens en soms andere overblijfselen die nu als rotte palen overeind staken. Maar er werd ook omgeroepen als er walvissen (Gray whales) bespeuren waren. Menig keer werd dit gezien. Meestal redelijk ver weg, maar eenmaal hebben we hem zelfs zien jumpen! Ook dolfijnen en vliegende vissen zagen we springen. En uiteraard Bold Eagles en ijsvogels. Helaas geen beren. Amusant om te zien hoe dan alle mensen van links naar rechts hollen met allerlei foto- en Videocamera's. We hadden het geluk dat de meeste aan onze kant te zien waren. En vanwege de rotzooi voor ons, kwam er ook niemand voor ons staan. Omdat het een lange dag was, vaartijd 15 uur, werd er ook nog wel een dutje gedaan. Het was vermoeiend.
Ook waren er stukken bij dat de boot in open verbinding met de zee was. En dat was goed te merken aan de deining. Gelukkig duurde dat niet lang en voer de boot verder zeer comfortabel.
Om de zoveel tijd werd het autodek voor een kwartier geopend en kon je zonodig spullen uit de auto halen.
's Avonds ook nog wat gegeten in het cafetaria, maar toen leek het wel dat al het personeel nieuw was, want alles duurde uren en ging mis. En nu waren sommige ook niet aardig meer...
Om een uur of elf (avond) arriveerden we in Port Hardy. Na enige tijd konden we de weg naar de camping in het donker zoeken. Met behulp van goede borden, TomTom en Ton ging dat ook weer gesmeerd. Overigens gingen er meer naar onze camping: Quatse River campground. Men stond ons al op te wachten, een mevrouw die je naam moest weten en de plaatsen toewees en een mannetje die je naar je plek bracht. Toen de dame ons zag zei ze:" holy cow, what a big fat ass!!" Gelukkig bedoelde ze onze camper...... na even twijfelen kregen we nr 22 toegewezen. Door naar het mannetje die ons op de plek zou zetten. "Nummer 22" zeiden we. "No, you'r not" zei de man, "ik ga jullie daar echt niet inzetten, daar passen jullie echt niet in". Er werd gewikt en gewogen en uiteindelijk moesten we naar plek 32. Keurig aan de hand van de plattegrond werd uitgelegd hoe we moesten tijden. Dit alles in het stikke donker dus, om dik twaalf uur 's nachts.
Ton heeft het bakbeest keurig op de plek gezet. Daarna was het snel de slideouts uitzetten, stroom en water aansluiten en een laatste borrel te drinken. Daarna mochten en konden we ons moede lichaam te rusten leggen. Súper dag geweest!